Ο φόβος είναι επιλογή !

 Το αίσθημα του φόβου δεν υπάρχει εκ γενετής στον άνθρωπο, τουλάχιστον όχι στη μορφή που το βιώνει κάποιος όσο μεγαλώνει. Είναι ένα συναίσθημα που ενισχύεται ή περιορίζεται ανάλογα με τις εμπειρίες του κάθε ανθρώπου. Όπως και να έχει όμως είναι δημιούργημα της φαντασίας μας. Εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε ανάλογα με τις εμπειρίες, τη διάθεση, και ψυχολογική μας κατάσταση και τα δεδομένα της στιγμής το πόσο θα επιτρέψουμε το φόβο να μας επηρεάσει και τελικά το πόσο θα μας περιορίσει .
Και για να γίνει πιο κατανοητό θα φέρουμε ως παράδειγμα ένα 2 χρονο παιδί ύψους περίπου 70 εκατοστών και 2 διαφορετικές περιπτώσεις.
Στην 1η περίπτωση το παιδί είναι ανεβασμένο σε ένα τοιχάκι ύψους περίπου 90 εκατοστών . Στη 2η περίπτωση το παιδί είναι ανεβασμένο σε ένα τραπέζι ύψους περίπου 1 μέτρου.
Στην 1η περίπτωση το παιδί προσπαθεί να κατέβει από το τοιχάκι , έχει γυρίσει και γείρει προς το τοιχάκι αφήνοντας το κορμί του να γλιστρήσει ελεγχόμενα προς τα κάτω και έχει καταφέρει να φτάσει το πόδι του σε απόσταση 10 εκατοστών από το έδαφος (χωρίς φυσικά να το έχει αντιληφθεί γιατί δεν κοιτάζει προς τα κάτω). “Αισθανόμενο” ότι δεν μπορεί να κατέβει με ασφάλεια από το τοιχάκι , σταματάει την προσπάθεια , ανεβαίνει ξανά πίσω, αξιολογεί την κατάσταση εκ νέου και ξαναπροσπαθεί να κατέβει. Και αυτή τη φορά , ενώ το πόδι του έχει φτάσει λίγα μόλις εκατοστά από το πάτωμα , εγκαταλείπει την προσπάθεια του και ανεβαίνει ξανά στο τοιχάκι όπως και παρατάει εντελώς την προσπάθεια και κλαίγοντας ζητάει τη βοήθεια του μπαμπά ή της μαμάς για να κατέβει τελικά από το τοιχάκι.
Στη 2η περίπτωση , το παιδί ανεβαίνει στο τραπέζι και σηκώνεται όρθιο. Και ενώ το βλέμμα του βρίσκεται σε ύψος περίπου διπλάσιου του ύψους του , όταν κάποιος δε του κάνει το χατήρι αρχίζει να “χτυπιέται” κλαίγοντας και χοροπηδώντας, χωρίς να το ενδιαφέρει ή να το φοβίζει το ύψος στο οποίο είναι ανεβασμένο.
Ένα άλλο παράδειγμα βρίσκει εφαρμογή και στους μεγάλους . Αναλογιστείτε σε πρώτη φάση την προσπάθεια κάποιου να περπατήσει ισορροπώντας σε μια σιδηροδρομική ράγα , πλάτους το πολύ 10 εκατοστών σε αντιδιαστολή με την προσπάθεια το ίδιου ατόμου να περπατήσει ισορροπώντας σε ένα τοίχο ύψους 2 μέτρων και πλάτους 20 εκατοστών !!!

Τα παραπάνω παραδείγματα μας αποδεικνύουν ότι πολλές φορές ο φόβος μας οδηγεί να υπερεκτιμούμε τα εμπόδια και υποεκτιμούμε τους κινδύνους !