Πέμπτη απόγευμα, κινείσαι με το αυτοκίνητο στην πόλη. Να πάρεις το παιδί από το ένα μάθημα, να περάσεις να πάρεις και το άλλο και να τα πας και τα δύο στην προπόνηση. Με το που φτάσεις στο γυμναστήριο το ένα σου λέει ότι ξέχασε να βάλει τα αθλητικά. Ξανά πίσω στο σπίτι.
Μέσα σε όλο αυτό το πήγαινε έλα στους δρόμους της πόλης βρίσκεις κάτι που σε ενισχύει τον εκνευρισμό. Ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο σε λάθος σημείο. Εκεί είναι που βγαίνεις από το ρούχα σου. Σκέφτεσαι να πας στον ιδιοκτήτη του και να του αναφέρεις τα παράπονα σου…. μετά όμως σκέφτεσαι : σιγά μην ασχοληθώ , εγώ θα σώσω τον κόσμο. Περνάς μετά από λίγο και να το ξανά εκεί να στέκει στο ίδιο σημείο. Ε εκεί είναι που αποφασίζεις να “πάρεις” την κατάσταση στα χέρια σου. Βγάζεις μια αποκλειστική φωτογραφία και την ανεβάζεις στο FB αγωνιώντας για τα like που θα πάρει. Άραγε θα συμμερισθούν τον εκνευρισμό σου και οι άλλοι , θα κάνουν like για να νιώσεις δικαιωμένος που το “ανέβασες” είναι μερικά από τα ερωτήματα που τριγυρίζουν στο μυαλό σου.
Η ώρα περνάει, εσύ έχεις ξεχάσει το συμβάν και ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο ….
Στην άλλη άκρη της γραμμής μια ευγενική φωνή σου συστήνεται ως “υπαίτιος” για τον εκνευρισμό σου, σου ζητάει συγνώμη, σου δίνει δίκαιο. Νιώθεις ότι έχεις πετύχεις το “στόχο” σου ! και μετά σου εξηγεί και γιατί συνέβη όλο αυτό … αρχίζεις να αλλάζεις διάθεση , καταλαβαίνεις ότι αυτό που εσύ θεώρησες απλό και δίχως λόγο, ήταν τελείως διαφορετικό … και τότε σε χτυπάει κάτι στην καρδιά.
Είναι οι τύψεις σου. Είναι οι τύψεις γιατί προτίμησες :
την εύκολη λύση της κριτικής και όχι της κατανόησης,
την εύκολη λύση της άμεσης ετυμηγορίας και όχι της δεύτερης σκέψης,
την εύκολη λύση της απόδοσης ευθυνών και όχι της κατανόησης και της προσπάθειας για λύση,
την εύκολη λύση της αποστασιοποίησης και όχι της συμμετοχής.
Κέρδισες όμως κάτι εσύ από αυτή σου την επιλογή ; Κέρδισε κάτι ο συνάνθρωπος σου ;
Αν όμως δε προτιμούσες την εύκολη λύση και αποφάσιζες να γίνεις μέρος της λύσης, τι θα κέρδιζες ;
Θα έδινες τη δυνατότητα στον άλλον να καταλάβει ότι αυτό που αυτός θεωρεί ότι δεν δημιουργεί σημαντικό πρόβλημα στους άλλους δεν είναι και τόσο απλό,
θα έδινες τη δυνατότητα στον άλλον να εξηγήσει τους λόγους του
μα πάνω από όλα θα έδινες στον εαυτό σου το δώρο της συγχώρεσης, ένα δώρο που σίγουρα στο μέλλον , και όχι αναγκαστικά στο μακρινό, θα θέλεις και εσύ να το δεχθείς από κάποιον άλλον όταν θα είσαι αυτός που θα έχει κάνει το λάθος.
Σου ζητώ συγνώμη λοιπόν άγνωστε μου φίλε και σε ευχαριστώ για το μάθημα που μου έμαθες.
Πρόσφατα σχόλια