από coachtheday | 08 Μάι, 2018 | Χωρίς κατηγορία
Κάθε συνεταιριστική επιχείρηση, ότι νομική μορφή και να έχει Ο.Ε. , Ε.Ε. κλπ αποτελείται από τους ιδιοκτήτες και το υπαλληλικό προσωπικό της. Είτε είναι 2 είτε περισσότεροι αυτοί οι συνέταιροι είναι που έχουν και την ευθύνη της εύρυθμης λειτουργείας της επιχείρησης. Είναι αυτοί που παίρνουν τις τελικές αποφάσεις, αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την οικονομική διαχείριση και γενικότερα για την ανάπτυξη και βιωσιμότητα αυτής.
Ασχέτως όμως με το αν είναι 2 ή περισσότεροι οι συνέταιροι και ασχέτως με τον αντικείμενο δραστηριότητας της, κάθε επιχείρηση που απασχολεί υπαλληλικό προσωπικό έχει πάντα και κάποιους «κρυφούς» συνεταίρους. Και πολλές φορές είναι αυτοί που «κατέχουν» το πλειοψηφικό πακέτο το μετοχών αυτής της επιχείρησης και καθορίζουν το μέλλον της.
Πολλοί ιδιοκτήτες έχουν την απαίτηση από το προσωπικό τους ότι από τη στιγμή που αυτοί είναι σωστοί και τυπικοί απέναντι τους, τόσο σε επίπεδο οικονομικό αλλά και συμπεριφοράς, ότι θα πρέπει και εκείνοι από τη μεριά τους να κάνουν τη δουλειά τους σωστά. Εκεί είναι όμως που βρίσκεται η «παγίδα» και εκεί είναι που αναλαμβάνει τα «ηνία» αυτός ο «κρυφός» συνεταίρος.
Τι σημαίνει ακριβώς «κάνω σωστά τη δουλειά μου;», είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει ταύτιση απόψεων μεταξύ διοίκησης και προσωπικού πάνω στο θέμα; Η άποψη μου είναι ότι πολλές φορές δεν υπάρχει. Συχνά το προσωπικό μια επιχείρησης δεν αντιλαμβάνεται το βαθμό στον οποίο η συμπεριφορά του επηρεάζει την λειτουργεία και την επιτυχία ενός οργανισμού. Μπορεί κάποιος υπάλληλος να κάνει σωστά τη δουλειά του αλλά:
- Την κάνει στο σωστό χρόνο;
- Την κάνει με το σωστό κόστος, χωρίς να σπαταλάει πόρους της επιχείρησης;
- Την κάνει χωρίς να δημιουργεί τριγμούς στην εύρυθμη λειτουργία της υπόλοιπης ομάδας;
- Αντιλαμβάνεται ότι η επιτυχής ολοκλήρωση μιας αποστολής δεν αποτελείται από ξεχωριστά αυτόνομα «τμήματα» αλλά από το συνδυασμό πολλών παραγόντων;
- Έχει τη διάθεση να χρησιμοποιήσει το ταλέντο του και τη δημιουργικότητα του έτσι ώστε να αναβαθμίσει την όλη διαδικασία και να εξελίξει την επιχείρηση;
- Εκτελεί μηχανικά την αποστολή τους ή δημιουργεί εμπειρία;
Τα παραπάνω και άλλα παρόμοια ερωτήματα καλείται να απαντήσει η εκάστοτε διοίκηση και μετά να μεταλαμπαδεύσει την ανάγκη για αναζήτηση των παραπάνω απαντήσεων αυτοβούλως από τον κάθε υπάλληλο ξεχωριστά. Είναι καθήκον της να εντρυφήσει στο προσωπικό της την έννοια της «συνιδιοκτησίας» με απώτερο σκοπό να λειτουργούν ως συνεταίροι και όχι ως υπάλληλοι.
Και αυτό γιατί μια επιχείρηση είναι σαν ένα μπλοκ συγκοινωνούντων δοχείων με τον κάθε υπάλληλο να αποτελεί και ένα από τα «δοχεία». Η συμπεριφορά και η απόδοση τους καθενός από αυτούς τους υπαλλήλους είναι στην ουσία η «στάθμη» του υγρού που βρίσκεται μέσα στο δοχείο. Και όπως γνωρίζουμε από το νόμο των συγκοινωνούντων δοχείων η μεταβολή της στάθμης στο ένα δοχείο επηρεάζει αυτομάτως και τη στάθμη και στα υπόλοιπα δοχεία.
Αν θέλετε και εσείς λοιπόν να αναπτύξετε στο μέγιστο δυνατόν την επιχείρηση σας «εκχωρήστε» ένα ποσοστό των μετοχών σας στο προσωπικό, δίνοντας του τα απαραίτητα εφόδια για να απελευθερώσει τη δημιουργικότητα του μετατρέποντας την εκτέλεση της εργασίας του σε εμπειρία.
Γιατί μπορεί να είσαι ο ιδιοκτήτης αλλά αν δεν λάβεις στα σοβαρά αυτούς τους «κρυφούς» συνεταίρους και δε τους κερδίσεις μπορεί στο τέλος αυτοί να «αναλάβουν» τα «ηνία» της επιχείρησης σου.
Αρχική δημοσίευση στο epixeiro.gr
από coachtheday | 03 Μάι, 2018 | Χωρίς κατηγορία
Άγχος, φόβος, ανησυχία. Και μόνο στο άκουσμα τους οι περισσότερα από εμάς μπορούμε να ταυτιστούμε φέρνοντας στο μυαλό μας εικόνες και συναισθήματα από την καθημερινότητα μας. Εικόνες και συναισθήματα όμως που δεν είναι ευχάριστα για κανένα από εμάς. Και όμως, το άγχος, ο φόβος και η ανησυχία είναι από τους κύριους παράγοντες εξαιτίας των οποίων ο άνθρωπος καταφέρνει να επιβιώσει.
Τα παραπάνω συναισθήματα είναι αυτά που μας προφυλάσσουν σε έκτακτες καταστάσεις στις οποίες κινδυνεύει η ασφάλεια μας. Σε αυτές τις καταστάσεις ο οργανισμός μας παράγει μια ορμόνη, την αδρεναλίνη, η οποία επιφέρει αλλαγές τόσο σε σωματικό όσο και σε νοητικό επίπεδο, προκειμένου να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τον έκτακτο κίνδυνο. Η ρυθμός αναπνοής μας αυξάνει, αυξάνεται η μυϊκή τάση, οι σωματικές λειτουργίες που δεν μας χρειάζονται μειώνονται στο ελάχιστο ενώ στο νοητικό επίπεδο η εστίαση μας επικεντρώνεται στην επίλυση του προβλήματος. Οι παραπάνω «προσαρμογές» παραμένουν για όσο διάστημα ο κίνδυνος είναι υπαρκτός, ενώ ο οργανισμός επιστρέφει στην κανονική του λειτουργία με το πέρας αυτού.
Στη σύγχρονη εποχή όμως, με την αυξημένη πίεση στον επαγγελματικό στίβο και την αποξένωση του ανθρώπου από την φύση , τα παραπάνω αισθήματα «τείνουν» να γίνουν η καθημερινότητα μας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο οργανισμός να βρίσκεται σε αυτή την επαυξημένη εγρήγορση το μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας. Αυτή η «μετάλλαξη» των προσαρμογών που κάνει ο οργανισμός μας από περιστασιακών σε καθημερινών δημιουργεί διάφορα προβλήματα. Ένα από αυτά είναι και η παραποίηση της αλήθειας.
Η ψυχολόγος Helen Kennerley στο βιβλίο της: «Ξεπερνώντας το Άγχος – Ένας οδηγός αυτοβοήθειας με γνωσιακές-συμπεριφοριστικές τεχνικές» (εκδόσεις «ΠΕΔΙΟ» )σημειώνει ότι πολύ συχνά μια τελείως φυσιολογική κατάσταση μετατρέπεται σε πρόβλημα λόγω της διαστρέβλωσης της ερμηνείας των ερεθισμάτων που δεχόμαστε. Μπλεκόμαστε δηλαδή σε ένα φαύλο κύκλο που διαιωνίζει την ψυχολογική πίεση με τον εξής τρόπο:
- Υπάρχει μια φυσιολογική αντίδραση σε μια αγχογόνο κατάσταση
- Το μυαλό μας καταλήγει σε λανθασμένα συμπεράσματα
- Το μυαλό εσφαλμένα μας «προειδοποιεί» για κίνδυνο
- Ο οργανισμός μας ενισχύει την αντίδραση του στην αγχογόνο κατάσταση και πάλι από την αρχή.
Τη δημιουργία και τη διατήρηση του παραπάνω φαύλου κύκλου ενισχύουν οι σκέψεις και οι παραποιήσεις που αυτές κάνουν στην αλήθεια. Στις αγχογόνες καταστάσεις οι σκέψεις τείνουν να παραποιούν την αλήθεια υπερεκτιμώντας τον κίνδυνο και υποεκτιμώντας ταυτόχρονα τα αποθέματα αντιμετώπισης τους από μέρους μας. Υπάρχει γενικότερα μια προκατάληψη απέναντι στην αρνητική πλευρά των πραγμάτων η οποία οδηγεί στην παραποίηση της αλήθειας και στην ενίσχυση τους άγχους και της ανησυχίας. Οι συχνότερες παραποιήσεις της αλήθειας από τις σκέψεις μας είναι οι παρακάτω:
Η καταστροφική σκέψη
Η «καταστροφή» είναι η λογική εξήγηση σε κάθε ερέθισμα. Πχ το άκουσμα σειρήνας πυροσβεστικής σημαίνει ότι πήρε φωτιά κάποιο σπίτι στην πολυκατοικία μας
Η διπολική σκέψη
Υπάρχει μόνο «άσπρο» ή «μαύρο». Όταν οι άλλοι διαφωνούν μαζί μου το εκλαμβάνω ότι ΟΛΟΙ διαφωνούν μαζί μου και όχι ότι μερικές φορές οι άλλοι διαφωνούν μαζί μου αλλά όχι πάντα.
Η μεγιστοποίηση
Οι αρνητικές ή οι επίφοβες καταστάσεις μεγιστοποιούνται χωρίς κάποια βάσιμη αιτία. Πχ Επειδή φοβάμαι ότι θα γίνουν απολύσεις στη δουλειά μου οπότε οποιοδήποτε λάθος κάνω πιστεύω ότι είναι τόσο μεγάλο που θα οδηγήσει στην δική μου απόλυση.
Ο αποκλεισμός του θετικού
Επιλέγουμε να εστιάσουμε στο ή στα αρνητικά, αποκλείοντας κάθε θετικό στοιχείο. Επιλέγουμε να εστιάσουμε μόνον στον έναν πελάτη που διαμαρτυρήθηκε και δεν υπολογίζουμε τους υπόλοιπους ευχαριστημένους από την εξυπηρέτηση μας πελάτες
Η εστίαση της προσοχής
«Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται» λέει ο λαός και αυτό συμβαίνει και αυτήν της περίπτωση. ‘Έχουμε την τάση να εστιάζουμε την προσοχή μας και να «ψάχνουμε» αυτό που μας αγχώνει και φυσικά καταλήγουμε να το βρίσκουμε συνέχεια μπροστά μας.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν από τα παραπάνω ότι μια ψυχολογική πίεση που θα δεχθούμε μπορεί να διαιωνιστεί σε ένα φαύλο κύκλο που συντηρείται από τις παραποιήσεις που προκαλούν οι σκέψεις μας. Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε για να αποτραπεί αυτό, είναι να εκτιμούμε κάθε φορά την πραγματική διάσταση του «κινδύνου», να εστιάζουμε τόσο στα αρνητικά όσο και στα θετικά καθώς και εκτιμούμε τις δικές μας διαθέσιμες ικανότητες .
Αρχική δημοσίευση στο epixeiro.gr
από coachtheday | 24 Απρ, 2018 | Χωρίς κατηγορία
Αν κάνει κάποιος μια δημοσκόπηση σχετικά με το ποια είναι τα αγαπημένα τους μαθήματα, σίγουρα τα μαθηματικά δεν θα βρίσκονται στις πρώτες επιλογές. Το ίδιο ίσχυε και για μένα όταν ήμουν μαθητής ακόμα και φοιτητής. Μπορεί να μην ήταν ο εφιάλτης μου όπως για κάποιους άλλους αλλά σίγουρα δεν ήταν και ένα από τα αγαπημένα μου. Περνώντας τα χρόνια όμως άρχισε να αλλάζει η γνώμη μου για αυτά. Άρχισα να καταλαβαίνω ότι η κατανόηση και η αποδοχή της λογικής των μαθηματικών δεν σε βοηθάει μόνο στον τομέα της επίλυσης μαθηματικών προβλημάτων αλλά και άλλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει κάποιος στη διάρκεια της ζωής του. Άρχισα τότε να καταλαβαίνω ότι υπάρχει μια «μαγεία» και μια κρυμμένη αλήθεια μέσα σε αυτά που αν είσαι διατεθειμένος να την ανακαλύψεις και έτοιμος να τη δεχθείς, τότε μόνο κερδισμένος μπορεί να είσαι. Και αυτό γιατί θα εκπλαγείς με το πόσες εφαρμογές, πραγματικές ή μεταφορικές αυτών μπορείς να βρεις στη καθημερινή σου ζωή.
Για του λόγου το αληθές πάμε να δούμε ένα παράδειγμα της εφαρμογής αυτών στον τομέα της προσωπικής ανάπτυξης του ατόμου:
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε την εξίσωση Π*Ε*Δ=Μ, στην οποία συντελεστές είναι οι εξής:
Π = Το Παρελθόν μας
Ε= Η Εστίαση μας
Δ= Η Δράση μας
και
Μ= Το Μέλλον μας
Αν αντικαταστήσουμε τώρα τους παραπάνω συντελεστές προκύπτει η παρακάτω εξίσωση:
Παρελθόν * Εστίαση * Δράση = Μέλλον .
Πιστεύω ότι ο καθένας από εμάς, ασχέτως από το επίπεδο των μαθηματικών του, γνωρίζει ότι αρκεί ένας από του παράγοντες που βρίσκονται στο αριστερό σκέλος της εξίσωσης να είναι μηδέν και τότε αυτομάτως το αποτέλεσμα αυτής είναι μηδέν ή αν ένας από τους παράγοντες του αριστερού σκέλους της εξίσωσης είναι αρνητικός και τότε αυτομάτως και το δεξιό σκέλος αυτής θα είναι υποχρεωτικά αρνητικός.
Για να δούμε τώρα πως αυτό μπορεί να μεταφερθεί και πρακτικά στη ζωή μας, θα θέσουμε τα παρακάτω «Μαθηματικά» ερωτήματα και καλείται ο καθένας να δώσει τι δικές του απαντήσεις:
Αν η εστίαση μας είναι στο «αρνητικό» Παρελθόν μας, ποιο θα είναι το μέλλον μας;
Αν η εστίαση μας είναι στο «θετικό» Παρελθόν μας αλλά η Δράση μας είναι μηδενική, ποιο θα είναι το μέλλον μας;
Αν το παρελθόν μας έχει θετικό πρόσημο (έχουμε επιτύχει δηλαδή κάτι ) και η δράση μας μέχρι τώρα ήταν θετική αλλά ξαφνικά αρχίζουμε να μην κάνουμε αυτά που πρέπει, αρχίζουμε δηλαδή να μην προσέχουμε πχ την υγεία μας, τη συμπεριφορά μας, τους πελάτες μας, την ποιότητα της δουλειάς μας, ποιο θα είναι το μέλλον μας;
Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι αν θέλουμε να επηρεάσουμε θετικά το μέλλον μας τότε θα πρέπει να «υπακούσουμε» στους νόμους των μαθηματικών και να εστιάσουμε στα θετικά στοιχεία του παρελθόντας μας αναλαμβάνοντας όμως παράλληλα και θετική δράση.
Αρχική δημοσίευση στο epixeiro.gr
από coachtheday | 18 Απρ, 2018 | Χωρίς κατηγορία
Σε κάθε σπίτι μικρό ή μεγάλο, οικογένεια , ζευγαριών ή εργένηδων υπάρχει σίγουρα μια βιβλιοθήκη. Είτε βρίσκεται στο σαλόνι, είτε στην κρεβατοκάμαρα η βιβλιοθήκη αυτή περιέχει βιβλία όλων των ειδών: μεγάλα & μικρά, καινούργια & παλιά, κάποια είναι με γυαλιστερά και κάποια είναι με ταλαιπωρημένα εξώφυλλα, κάποια είναι επιτυχημένα, έχουν αγαπηθεί από το κοινό και χαρακτηρίζονται ως διαχρονικά και κάποια είναι εντελώς αδιάφορα.
Κάποια από αυτά μας τα χάρισαν, κάποια τα έχουμε δανειστεί από έναν φίλο μας ή από μια βιβλιοθήκη και κάποια από αυτά τα αγοράσαμε μόνοι μας.
Από όλα αυτά κάποια δεν μας άρεσαν καθόλου, κάποια ούτε που θυμόμαστε τι έλεγαν και κάποια μας συγκλόνισαν και μας άρεσαν τόσο πολύ που θέλουμε να τα διαβάζουμε ξανά και ξανά.
Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για το παρελθόν ενός ανθρώπου. Μπορούμε να το παρομοιάσουμε σαν μια βιβλιοθήκη γεμάτη με βιβλία. Τα βιβλία που υπάρχουν μέσα σε αυτήν την δεν είναι τίποτα άλλα παρά από όλες οι εμπειρίες που έχει αποκτήσει ένας άνθρωπος στη ζωή του.
Όπως και με τα βιβλία έτσι και με τις εμπειρίες κάποιες από αυτές προήλθαν από πράξεις και συμπεριφορές άλλων, κάποιες προήλθαν από εικόνες και καταστάσεις που απλά γίναμε αυτόπτες μάρτυρες και κάποιες από αυτές τις αποκτήσαμε μέσα από προσπάθεια, επιμονή πληρώνοντας το αντίστοιχο «τίμημα».
Από την άλλη κάποιες προήλθαν από αποτυχίες που μας πλήγωσαν και δε μπορούμε να τις ξεπεράσουμε, κάποιες απλά τις βιώσαμε χωρίς να έχουν ιδιαίτερο αντίκτυπο και κάποιες απλά ανέδειξαν τον καλύτερο εαυτό μας και μας γέμισαν χαρά, ευτυχία και αυτοπεποίθηση.
Μεταξύ όμως της πραγματικής και της φανταστικής αυτής βιβλιοθήκης συναντούμε το εξής παράδοξο.
Στην περίπτωση της πραγματικής βιβλιοθήκης, ένας άνθρωπος αν θέλει να διαβάσει ξανά ή να ανατρέξει σε ένα βιβλίο είναι λογικό και αναμενόμενο να αναζητήσει και να διαλέξει τελικά ένα από εκείνα τα βιβλία που του είχαν αρέσει και εντυπωσιάσει.
Στην περίπτωση της φανταστικής βιβλιοθήκης όμως, αυτή της ζωής, μας οι περισσότεροι από εμάς συμπεριφερόμαστε εντελώς διαφορετικά και ανάποδα. Οι περισσότεροι έχουμε την τάση να ανατρέχουμε στη «βιβλιοθήκη» της ζωής μας, απλά και μόνο για να διαλέξουμε εκείνα τα «βιβλία» που δεν μας άρεσαν καθόλου.
Όταν θέλουμε να ξεκινήσουμε κάτι καινούργιο και νιώθουμε αβεβαιότητα και άγχος , όταν αντιμετωπίζουμε μια δυσκολία ή μια αναποδιά τείνουμε να διαλέγουμε εκείνα τα βιβλία που μας θυμίζουν τις αποτυχίες μας, εκείνα τα βιβλία που περιέχουν τις εμπειρίες που επιβεβαιώνουν αυτό που μας έλεγαν οι άλλοι «Γιατί να προσπαθήσεις αφού το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα τα καταφέρεις», «Σιγά μη πετύχεις, τι ξέρεις εσύ από αυτά», «Θυμάσαι που στο έλεγα εγώ;».
Αν θέλεις λοιπόν να πετύχεις τους στόχους, μάθε να διαλέγεις τα σωστά «βιβλία» της ζωής σου, διάλεξε εκείνα που σου θυμίζουν τις επιτυχίες σου και την αξία σου.
Αρχική δημοσίευση στο epixeiro.gr
από coachtheday | 04 Απρ, 2018 | Χωρίς κατηγορία
“Στην Ελλάδα ΔΕΝ έχουμε κρίση” αναφέρω κάποια στιγμή σε μια εισήγηση μου και το ακροατήριο “ορμάει” κατά πάνω μου. Ξαφνικά οι παρευρισκόμενοι μετατρέπονται από ένα ήσυχο και προσηλωμένο ακροατήριο σε μια “βοή” γεμάτη ένταση και συναισθήματα.”Ποιος πιστεύει ότι έχουμε κρίση στην Ελλάδα” ρωτάω για να ησυχάσω λίγο τα πράγματα και να κατευνάσω τα πνεύματα. Σύσσωμο το ακροατήριο σηκώνει τα χέρια του, ακόμη και εκείνοι που μέχρι τώρα δεν είχαν δείξει καμία διάθεση για αλληλεπίδραση. “Α! έχουμε λοιπόν απόλυτη πλειοψηφία ” τους απαντάω και συνεχίζω “αφού λοιπόν είμαι ο μόνος που έχει αυτή την άποψη μπορώ να έχω την ευκαιρία να σας αιτιολογήσω την άποψη μου;” . Και μου την έδωσαν!
Δε θυμάμαι εξαιτίας ποιου ερεθίσματος σκέφτηκα να ψάξω την ερμηνεία της σε ένα λεξικό. Ανοίγω λοιπόν αυτό του κου Μπαμπινιώτη και διαβάζω τις εξής ερμηνείες (παραθέτονται με βάση την σειρά παρουσίασης τους):
- Η ικανότητα του ανθρώπου να εμβαθύνει λογικά και να καταλήγει σε ορθά συμπεράσματα: πχ έκανε άστοχες εκτιμήσεις, γιατί δεν διέθετε κρίση.
- Η άποψη, η εκτίμηση που εκφέρει κανείς για πρόσωπα. πράγματα και καταστάσεις : πχ βιαστική κρίση.
- Αναφορικά με το στρατό . Κρίσεις : η διαδικασία κατά την οποία αποφασίζονται από αρμόδια επιτροπή οι προαγωγές και οι αποστρατείες των αξιωματικών
- Η απόφαση δικαστηρίου
- Η διατάραξη της ομαλής πορείας μιας διδασκαλίας, η κακή λειτουργία ή έμπρακτη αμφισβήτηση καθιερωμένων δομών αξιών, θεσμών κλπ : κρίση αξιών/θεσμών , οικονομική κρίση κλπ
“Μπα λέω τυχαίο θα είναι που βρίσκεται στην 5η θέση η ερμηνεία που αφορά την οικονομία, τους θεσμούς, τις αξίες κλπ. Για να ψάξω και σε άλλα λεξικά” σκέφτομαι. Για να μην τα πολυλογώ , σε όσα λεξικά και αν έψαξα η ερμηνεία που αφορούσε την οικονομία ήταν από την 5η μέχρι και την 9η θέση!!! Και σαν επιβεβαίωση των σκέψεων μου σας παραθέτω τα παρακάτω παραδείγματα.
Μια εταιρία σε μια επαρχιακή πόλη όπως η Ξάνθη κοινοποιεί στο διαδίκτυο την πρόθεση της να προσλάβει ένα άτομο για τη στελέχωση μιας συγκεκριμένης θέσης. Ακολουθεί η αποστολή βιογραφικών από τους ενδιαφερομένους και αφού γίνει η 1η επιλογή των βιογραφικών ξεκινάει η τηλεφωνική επικοινωνία για τον ορισμό των αρχικών συνεντεύξεων. Καλεί λοιπόν η εταιρία αυτούς που έχει επιλέξει και σε έναν από αυτούς γίνεται ο παρακάτω διάλογος:
- Γεια σας από την εταιρία τάδε σας καλούμε, έχετε στείλει το βιογραφικό σας για την κάλυψη μιας θέσης
- Α ναι, μάλιστα.
- Θα μπορούσατε αύριο στις 12:00 να έρθετε από τα γραφεία της εταιρίας για μια συνέντευξη; Τα γραφεία μας είναι έξω από την πόλη, στο 3ο χλμ Ξάνθης προς Καβάλα.
- Α, είναι έξω από την πόλη τα γραφεία; (χάριν συντομίας περνάμε κατευθείαν στην κατάληξη του διαλόγου).Α δε νομίζω ότι θα μπορέσω να έρθω γιατί έτσι και αλλιώς και να περάσω τη συνέντευξη και πάρω τη δουλειά θα έχω πρόβλημα με το πως θα έρχομαι…
Και έρχεται κάποιος και ρωτάει: Σε μια χώρα που μαστίζεται από ανεργία κυρίως στις νεαρές ηλικίες, σε μια χώρα που η οικονομική κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη και σε μια χώρα που οι επιχειρήσεις που προσφέρουν νέες θέσεις εργασίας (κυρίως στην επαρχία) είναι από ελάχιστες ως μηδαμινές, είναι σωστό να μας σταματάει το εμπόδιο της μετακίνησης για την απόκτηση μιας θέσης εργασίας;
Αν αντί για τη συνέντευξη ο λόγος για την εύρεση ενός μέσου μετακίνησης ήταν η παρακολούθηση μιας συναυλίας πχ του Σάκη Ρουβά ή της Δέσποινας Βανδή, ή και για να είμαστε στη μόδα, αν ο λόγος για την εύρεση ενός μέσου μετακίνησης ήταν η παρακολούθηση ζωντανά των αγωνισμάτων του survivor τότε τα 3 χλμ θα ήταν εμπόδια, τότε ποια θα ήταν η απάντηση;
Σημείωση: Για να μην υπάρξει καμιά παρεξήγηση, σε καμιά περίπτωση δεν υπαινίσσομαι ότι τα πράγματα είναι εύκολα και ότι δεν υπάρχει πραγματική οικονομική και κοινωνική κρίση. Απλά κατά την ταπεινή μου γνώμη και βάσει τον ερεθισμάτων που λαμβάνω μέσα από τις εισηγήσεις μου φτάσαμε να έχουμε αυτού του είδους την κρίση γιατί απλά χάσαμε την κρίση σύμφωνα με τον 1ο ορισμό του λεξικού του κου Μπαμπινιώτη.
Αρχική δημοσίευση στο epixeiro.gr
Πρόσφατα σχόλια