από Φάκας Θεράπων | 23 Οκτ, 2017 | Χωρίς κατηγορία
Πως μπορεί μια αρνητική κριτική να μετατραπεί σε εργαλείο ανάπτυξης!
Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους μιας επιχείρησης είναι η άσκηση αρνητικής κριτικής για κάποιο τομέα της επιχείρησης όπως προσωπικό, προϊόντα ή υπηρεσίες. Λαμβάνοντας υπόψιν και την αστραπιαία διάδοση της πληροφορίας λόγω της χρήσης του διαδικτύου μπορούμε χωρίς κανέναν ενδοιασμό να τον παρομοιάσουμε με εφιάλτη. Είναι μια κατάσταση, όπου όσο καλά και να είναι οργανωμένη μια επιχείρηση, όσο καλά και να είναι εκπαιδευμένο το προσωπικό της δε μπορεί να την αποφύγει. Αφού λοιπόν είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο ότι θα δεχθούμε σε κάποια δεδομένη στιγμή την αρνητική κριτική μπορούμε άραγε να προετοιμαστούμε; Σαφέστατα και μπορούμε, όχι μόνο να προετοιμαστούμε αλλά και να βγούμε και κερδισμένοι.
Το πρώτο βήμα είναι να την αποδεχθούμε, γιατί όπως είχε πει και ο Αριστοτέλης: «Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να αποφύγεις την κριτική: Να μην κάνεις τίποτα, να μη λες τίποτα και να είσαι ένα τίποτα». Επιπροσθέτως το γεγονός και μόνο ότι κάποιος ασχολείται μαζί μας σημαίνει ότι κάνουμε κάτι που του έχει κινήσει το ενδιαφέρον. Συνεπώς οφείλουμε να τον ευχαριστήσουμε για το χρόνο που διαθέτει και την πρωτοβουλία του να εκφράσει σε εμάς την κριτική του. Βλέπετε οι περισσότεροι βρίσκουν πιο εύκολο να μεταφέρουν τα παράπονά τους στον κοινωνικό τους κύκλο, αφαιρώντας μας έτσι τη δυνατότητα υπεράσπισης.
Οι περισσότεροι μπορούν να συγχωρέσουν ένα ανθρώπινο λάθος. Αυτό που δεν μπορούν να συγχωρέσουν είναι να μην αναλαμβάνεις την ευθύνη ή το να μην είσαι διατεθειμένος να το διορθώσεις
Στη συνέχεια θα πρέπει να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε την προέλευσή της. Τη δεχόμαστε από κάποιον που το να παραπονιέται είναι το αγαπημένο του χόμπι ή από κάποιον που είναι δυσαρεστημένος γιατί δεν ικανοποιήθηκαν οι προσδοκίες του; Στην 1η περίπτωση το «κίνητρο» πολλές φορές είναι η ανάγκη του πελάτη να νιώσει σημαντικός μέσω της δημιουργίας έντασης , οπότε η ευγένεια και το ειλικρινές ενδιαφέρον για τις απόψεις του μπορεί να εκτονώσει άμεσα την κατάσταση. Σε διαφορετική περίπτωση η ευγένεια και η υπομονή είναι τα μόνα μας όπλα.
Στη 2ης περίπτωση ένας κατάλληλος χειρισμός μπορεί να μετατρέψει την αρνητική κριτική σε πραγματική διαφήμιση και το δυσαρεστημένο πελάτη σε ένθερμο υποστηρικτή. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να εξουδετερώσουμε την ενστικτώδη αντίδραση της «αντεπίθεσης» και της προσπάθειας αποπροσανατολισμού με διάφορα τεχνάσματα. Η μη αποδοχή της κριτικής και η μη αντιμετώπισή της μπορεί να οδηγήσει στη μετατροπή ενός μικρού αρχικά προβλήματος σε μείζονα κρίση. Και τότε είναι που η ανάγκη για λήψη άμεσων μέτρων θα είναι επιβεβλημένη.
Όσον αφορά στην κριτική, είναι πολλές οι φορές που αυτή προέρχεται από έλλειψη πληροφόρησης. Στις περιπτώσεις αυτές, η έμφαση στην εκπαίδευση τόσο του προσωπικού μας όσο και των πελατών μας είναι η απάντηση στο πρόβλημα μας.
Όταν όμως η κριτική προέρχεται από κάποιο δικό μας σφάλμα τότε με τις κατάλληλες κινήσεις μπορούμε να αποκομίσουμε πολλαπλά οφέλη. Αρχικά πρέπει να αποδεχθούμε το λάθος μας και να το παραδεχθούμε άμεσα και κατηγορηματικά, δεν είναι η ώρα για υπεκφυγές. Απολογούμαστε με ειλικρίνεια για το σφάλμα μας, προσδιορίζοντας ποιο είναι και εμπλέκουμε τον ασκούντα κριτική σε διάλογο για την επίλυση του προβλήματος. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε τα παρακάτω οφέλη:
- Δείχνουμε στον πελάτη το έμπρακτο ενδιαφέρον μας για τις απόψεις του και αναγνωρίζουμε την αξία της γνώμης του για μας. Δημιουργούμε έτσι ένα αίσθημα σπουδαιότητας στον πελάτη με αποτέλεσμα να είναι πιο εύκολο για αυτόν να μας συγχωρέσει.
- Μετατρέπουμε το δυσαρεστημένο πελάτη σε ένθερμο υποστηρικτή και διαφημιστή της επιχείρησης μας.
- Έχουμε την ευκαιρία να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες και τα προϊόντα μας δεχόμενοι σε πραγματικό χρόνο την ανατροφοδότηση από τους άμεσους χρήστες αυτών.
- Παρέχουμε την καλύτερη δυνατή βιωματική εκπαίδευση στους νεότερους συνεργάτες μας.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι η κριτική ακόμα και η αρνητική μπορεί να αποτελέσει εργαλείο ανάπτυξης και όχι πεδίο αντιπαράθεσης με τον πελάτη.
Βλέπετε οι περισσότεροι μπορούν να συγχωρέσουν ένα ανθρώπινο λάθος. Αυτό που δεν μπορούν να συγχωρέσουν είναι το να μην αναλαμβάνεις την ευθύνη ή το να μην είσαι διατεθειμένος να το διορθώσεις.
Δημοσιεύτηκε αρχικά στο epixeiro.gr
από Φάκας Θεράπων | 07 Οκτ, 2017 | Χωρίς κατηγορία
Υπάρχει ένα βιογραφικό που μας εξασφαλίζει την επιτυχία ανεξαρτήτως των σπουδών και της επαγγελματικής μας εμπειρίας!
«Εδώ και μήνες προσπαθώ να βρω δουλειά αλλά δεν έχω κάποιο αποτέλεσμα και αυτό έχει αρχίσει να μου δημιουργεί συναισθήματα κούρασης, απογοήτευσης, θυμού, αμφιβολίας. Έχω δοκιμάσει ότι καλύτερο μπορούσα να σκεφτώ, με έχουν καλέσει σε κάποιες συνεντεύξεις και παρόλα αυτά δεν έχω ακούσει το πολυπόθητο «συγχαρητήρια προσλαμβάνεστε !!!» Τελικά οι φίλοι μου έχουν δίκιο: Για να βρεις σήμερα δουλειά ή πρέπει να είσαι τυχερός ή πρέπει να έχεις μέσο».
Δεν ξέρω αν και σε πιο βαθμό ταυτίζεστε με τον ήρωα της παραπάνω ιστορίας αλλά αυτές είναι κάποιες από τις ιστορίες που ακούμε στις εκπαιδεύσεις σχετικά με τη σύνταξη βιογραφικού και την προετοιμασία για την συνέντευξη. Στην προσπάθειά μας να αντιληφθούμε καλύτερα όλες τις πτυχές της παραπάνω ιστορίας κάνουμε ερωτήσεις σχετικά με το βιογραφικό, τις ενέργειες που έκανε κατά τη διάρκεια της αναζήτησης και της διαδικασίας των συνεντεύξεων.
Οι απαντήσεις αναδεικνύουν ότι:
- Έχει δημιουργήσει ένα πλήρες βιογραφικό σημείωμα
- Έχει στείλει το βιογραφικό του σε αρκετές αγγελίες
- Έχει δημιουργήσει ένα ψηφιακό βιογραφικό στην πλατφόρμα επαγγελματικής δικτύωσης LinkedIn
- Έχει προετοιμαστεί για ερωτήσεις που μπορεί να ερωτηθούν στις συνεντεύξεις
Με περαιτέρω συζήτηση οδηγούμαστε στα εξής συμπεράσματα:
Στο βιογραφικό χρησιμοποιήθηκαν αυτούσια ή εμμέσως υπονοήθηκαν τα παρακάτω επίθετα: Δημιουργικός, ενθουσιώδης, παθιασμένος, πετυχημένος, δυναμικός .
Επιπλέον όμως και με λίγο πιο στοχευμένες ερωτήσεις προέκυψαν και τα εξής :
- Το βιογραφικό ήταν μεν άρτια συμπληρωμένο αλλά ήταν απλή αντιγραφή μιας έτοιμης φόρμας από το διαδίκτυο
- Η συνοδευτική επιστολή ήταν απλή σύνοψη του βιογραφικού και το μόνο που άλλαζε ήταν η ημερομηνία και το όνομα της εταιρίας
- Το προφίλ στο LinkedIn ήταν μεν ορθά συμπληρωμένο αλλά:
- Η τελευταία δραστηριότητά του, πχ like, κοινοποίηση ή σχολιασμός κάποιου άρθρου ήταν πριν από 2 μήνες.
- Δεν είχε γράψει κανένα άρθρο ο ίδιος αλλά ούτε καν κοινοποιήσει κάποιο άρθρο που βρήκε σε πηγή εκτός LinkedIn.
- Στο προφίλ Facebook είχε ανεβάσει αρκετές φορές αναρτήσεις σχετικά με τη διάθεση της Δευτέρας, την άποψή του για τους διευθυντές γενικά και την «αγάπη» του για τη δουλειά που έχει ή είχε.
- Στη τελευταία συνέντευξη που έλαβε μέρος, λογομάχησε με την κοπέλα στην γραμματεία γιατί του έκανε παρατήρηση επειδή μιλούσε δυνατά στο κινητό κατά την διάρκεια της αναμονής, για αυτό και όπως ανέφερε σχετικά, την κοίταξε «κάπως» όταν φεύγοντας του ευχήθηκε καλή συνέχεια.
Μπορεί όλα τα παραπάνω από ένα σημείο και μετά να είναι ελαφρώς μεγαλοποιημένα αλλά σίγουρα δεν αποτελούν σενάρια «επιστημονικής φαντασίας». Ο καθένας από εμάς που βρίσκεται στη φάση της αναζήτησης εργασίας προσπαθεί με κάθε τρόπο να παρουσιάσει τον εαυτό του έτσι ώστε να κεντρίσει το ενδιαφέρον του ανθρώπου που θα κάνει την επιλογή.
Όση όμως προσπάθεια και να καταβάλουμε, όσο εντυπωσιακό και αν είναι το βιογραφικό μας σαν έντυπη ή ψηφιακή μορφή δεν θα καταφέρουμε να πετύχουμε αν όλα αυτά που παρουσιάζουμε δεν υποστηρίζονται εμπράκτως και από το «φυσικό» μας βιογραφικό που δεν είναι άλλο από τη συμπεριφορά μας.
Η καθημερινή μας συμπεριφορά, τόσο στην πραγματική όσο και στην ψηφιακή μας ζωή είναι αυτή που μας ακολουθεί 24 ώρες το 24ωρο και δημιουργεί το ζωντανό βιογραφικό μας. Αντί να ψάχνουμε «άψυχα» επίθετα και εκφράσεις για να εντυπωσιάσουμε αυτόν που θα λάβει το βιογραφικό μας θα πρέπει να γίνουμε με τη συμπεριφορά μας η ζωντανή εφαρμογή αυτών που θέλουμε να γράψουμε.
Γιατί στην τελική στις περισσότερες των περιπτώσεων οι άνθρωποι πιστεύουν πιο εύκολα αυτά που βλέπουν να κάνεις παρά αυτά που σε ακούν να λες σε μια συνέντευξη ή να γράφεις σε ένα βιογραφικό.
Δημοσιεύτηκε αρχικά στο epixeiro.gr
από Φάκας Θεράπων | 37 Οκτ, 2017 | Χωρίς κατηγορία
«Σας βεβαιώνω πως αν είχατε πίστη έστω και σαν κόκκο σιναπιού (στρογγυλοί σπόροι ,λίγο μικρότεροι από του σιταριού) ,θα λέγατε σ’ αυτό το βουνό πήγαινε από εδώ εκεί και θα πήγαινε και τίποτε δεν θα ήταν αδύνατο σε σας» απαντάει στο περιστατικό του δαιμονο-επιληπτικού ο Ιησούς στους μαθητές του όταν τoν ρωτούν γιατί εκείνοι δεν τα κατάφεραν. Μπορεί να μην έχουμε ακούσει αυτούσιο το συγκεκριμένο περιστατικό, είμαστε όμως σίγουρα γνώστες μιας σύντομης εκδοχής του όπως πχ «εάν έχεις πίστη τότε μπορείς ακόμα και βουνά να μετακινήσεις».
Το γεγονός όμως ότι το γνωρίζουμε δεν συνεπάγεται και αυτόματα ότι το έχουμε κατανοήσει και κυρίως ότι το έχουμε ενσωματώσει στη νοοτροπία ζωής μας. Αναμφίβολα συμφωνούμε όλοι ότι η πίστη στον εαυτό μας, στην επιτυχή έκβαση της προσπάθειας και στην εκπλήρωση των ονείρων μας είναι από τα βασικότερα συστατικά για την επιτυχία. Εκεί που κάποιοι από εμάς βρίσκουμε δυσκολία είναι στο να κατανοήσουμε την αναλογία.. Δε χρειάζονται τεράστια ποσά πίστης για να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου, όσο μεγάλα και τρελά μπορεί να είναι αυτά. Ως και ένα βουνό μπορείς να μετακινήσεις, αρκεί ένα πράγμα: Να έχεις πίστη! Απλά πίστη, τίποτα παραπάνω, μόνο πίστη, έστω και μικρή, τόσο μικρή όσο ένας σπόρος σιναπιού! Τα παραπάνω λόγια είναι σίγουρα ένας ήχος που η ψυχή και η καρδιά μας λαχταρά να πιστέψει. Αλλά κάποιες στιγμές, εκείνες τις στιγμές που η αμφιβολία και η απογοήτευση αρχίζει να καταλαμβάνει όλο μας το είναι και τα επίπεδα της πίστης μας αρχίζουν να μειώνονται δραματικά, είναι που άλλες σκέψεις, διαφορετικές, εμφανίζονται. «Μα πως είναι δυνατόν να είναι τόσο απλό; Μήπως όλα αυτά είναι απλά ένας τρόπος για να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση μας και να καθησυχάσουμε τις ανησυχίες μας; Μήπως είναι πολύ καλά για να είναι αληθινά;».
Θέλοντας να κάνω πράξη αυτό που πολλές φορές αναφέρω στις παρουσιάσεις μου ότι δηλαδή αλλάζοντας την οπτική γωνία που προσεγγίζουμε ένα θέμα πολλές φορές μας βοηθάει να το κατανοήσουμε καλύτερα, αποφάσισα να «ελέγξω» την επίδραση της αμφιβολίας στην «εξίσωση» της επιτυχίας. Αν δηλαδή η ελάχιστη πίστη είναι τόσο δραστική, τι επίδραση έχει άραγε η αμφιβολία; Σε τι ποσοστό επηρεάζει; Το μέγεθος αυτής μεταβάλλει τα τελικά δεδομένα; Αρωγός σε αυτήν την προσπάθεια όπως πάντα είναι οι παρομοιώσεις.
Έχοντας δεδομένο ότι αναφερόμαστε σε στόχους και στην επιθυμία επίτευξης αυτών ας παρομοιάσουμε τον τελικό στόχο, αναλόγως το μέγεθός του, ως ένα ποτήρι, μια δεξαμενή ή μια λίμνη με νερό και την επιθυμία μας για επίτευξη αυτού ως το αίσθημα της δίψας. Βασικό συστατικό σε αυτήν μας την προσπάθεια όπως αναφέρθηκε είναι η πίστη που για χάρη του παραδείγματος την παρομοιάζουμε με την καθαρότητα του νερού.
Ο καθένας από εμάς βιώνει το αίσθημα της δίψας καθημερινά και σε διαφορετικό βαθμό. Κάποιες φορές αυτή «σβήνει» απλά με ένα ποτήρι ενώ κάποιες άλλες μπορεί να χρειαστούν παραπάνω. Υπάρχουν όμως και οι φορές που η δίψα είναι τέτοια που αισθανόμαστε ότι ακόμα και το νερό μιας ολόκληρης λίμνης ή όλου του κόσμου δε μπορεί να την ικανοποιήσει. Άλλωστε αυτό ακριβώς δε συμβαίνει και με τις επιθυμίες μας; Όσο πιο μεγάλος είναι ο στόχος τόσο μεγαλύτερη δεν είναι και η επιθυμία μας να τον ικανοποιήσουμε;
Προσοχή όμως! Ασχέτως με την μέγεθος της δίψας μας, ασχέτως με το αν είναι πεντακάθαρο το νερό πρέπει να θυμάστε ένα πράγμα: Η αμφιβολία είναι σαν το δηλητήριο, μια σταγόνα αρκεί για να σε σκοτώσει. Μια σταγόνα αμφιβολίας αρκεί για να δηλητηριάσει την καθαρότητα του νερού και να σκοτώσει την επιθυμία μας. Θα την αφήσετε να πέσει; Και αν την αφήσετε είστε σίγουροι ότι θα πιείτε από το νερό; Ή μήπως θα γυρίσετε την πλάτη στα όνειρα και τις φιλοδοξίες σας γιατί είναι πλέον δηλητηριασμένες;
Δημοσιεύτηκε αρχικά στο epixeiro.gr
από Φάκας Θεράπων | 22 Σεπ, 2017 | Χωρίς κατηγορία
Σίγουρα όταν αναφερόμαστε σε έναν ηγέτη το μυαλό μας δημιουργεί εικόνες κάποιου σημαντικού ανθρώπου που διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις και έχει την αποδοχή και την εκτίμηση των γύρω του. Κάποιον που έχει στα «χέρια» του τις τύχες ενός κράτους, ενός οργανισμού, μιας ομάδας κλπ. Τέτοιου είδους απαντήσεις πήρα από τους συμμετέχοντες όταν έκανα την ερώτηση σε ένα σεμινάριο μου. «Σίγουρα όμως , η τελευταία εικόνα που μας έρχεται είναι ενός κηπουρού…» απάντησε λίγο «πειραγμένα» κάποιος όταν τους ανέφερα την εικόνα αυτή . Και όμως αν με αφήσετε να σας εξηγήσω το σκεπτικό μου θα καταλάβετε του απάντησα. Και με άφησε…
Σε οποιοδήποτε τομέα και αν αναφερόμαστε, ένας ηγέτης έχει τριγύρω του ένα πλήθος ανθρώπων. Είτε είσαι πρόεδρος, διευθυντής, προϊστάμενος, αρχηγός ομάδας, συνεργάζεσαι με ένα πλήθος ανθρώπων για την επίτευξη ενός κοινού στόχου. Σε αυτήν την συνεργασία πολλές φορές ο «ηγέτης» αισθάνεται να απειλείται. Και αυτό γιατί κάποιοι από τους συνεργάτες του ξεχωρίζουν με την απόδοση τους, τις ιδέες τους, την συνεργασία τους με τους υπολοίπους κτλ.
Και εκεί είναι το σημείο όπου ξεχωρίζει ο μεγάλος ηγέτης. Οι περισσότεροι, στην προσπάθεια τους να διαφυλάξουν τα κεκτημένα τους, θα προσπαθήσουν να «περιορίσουν» την απειλή. Και έτσι έμμεσα ή άμεσα θα προσπαθήσουν να περιορίσουν την εξέλιξη αυτών των συνεργατών και πολλές φορές θα φτάσουν ακόμα και στο σημείο να υποσκάψουν την εξέλιξη τους με απώτερο σκοπό να τους απομακρύνουν. Γιατί έτσι πιστεύουν ότι δεν κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση τους ή να φανεί η διαφορά δυναμικής του σε σχέση με τους άλλους.
Ο μεγάλος ηγέτης όμως συμπεριφέρεται τελείως διαφορετικά, συμπεριφέρεται όπως ένας καλός κηπουρός. Απώτερος σκοπός και κριτήριο επιτυχίας ενός κηπουρού είναι η δημιουργία ενός κήπου μέσα στον οποίο βρίσκει κανείς υπέροχα λουλούδια όλων των ειδών. Αποστολή του κηπουρού είναι να περιποιηθεί και να αναπτύξει τα λουλούδια αυτά έτσι ώστε να δημιουργήσουν ένα αρμονικό και υπέροχο αποτέλεσμα. Και όλα αυτά τα κάνει γνωρίζοντας ότι όποιος και να επισκεφτεί τον κήπο του θα ασχοληθεί και θα αναφερθεί με κολακευτικά λόγια περισσότερο για τα λουλούδια και λιγότερο για αυτόν προσωπικά. Θα ήταν τελείως παράλογο ένας κηπουρός να αισθάνεται απειλή από την ομορφιά των λουλουδιών του και έτσι να μην τα αναπτύσσει.
Με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρεται και ένας μεγάλος ηγέτης. Περιποιείται και αναπτύσσει τους ανθρώπους του έτσι ώστε να μεγαλώσουν και να ανθίσουν. Θεωρεί κάθε λουλούδι, ακόμα και αυτά που δεν έχουν άνθη, ξεχωριστό και απαραίτητο για το συνολικό αποτέλεσμα. Έχει τις «προτιμήσεις» του χωρίς όμως αυτό να τον εμποδίζει να δείξει την ίδια αγάπη και προσπάθεια και για τα υπόλοιπα έτσι ώστε όλα μαζί να δημιουργήσουν ένα μαγευτικό «κήπο» τον οποίο όλοι θα θαυμάζουν.
Δημοσιεύτηκε αρχικά στο epixeiro.gr
από Φάκας Θεράπων | 02 Ιούν, 2017 | Χωρίς κατηγορία
Δουλεύεις σε μια εταιρεία τα γραφεία της οποία βρίσκονται στον 4ο όροφο σε μια πολυκατοικία στο κέντρο της πόλης. Στην εταιρεία δουλεύουν γύρω στα 30 άτομα το καθένα από τα οποία έχει και το δικό του ξεχωριστό γραφείο. Η εταιρεία μετακόμισε πρόσφατα σε αυτό το χώρο οπότε όλα είναι καινούργια : τα έπιπλα γραφείου, οι υπολογιστές , τα φωτοτυπικά, οι μοκέτες στο πάτωμα , όλα μυρίζουν καινούργιο !
Ξαφνικά ακούγονται φωνές και ο προϊστάμενος σου μπαινοβγαίνει στα γραφεία των συναδέρφων σου φωνάζοντας “Ποιος το έκανε ; Θέλω να μάθω ποιος το έκανε ;”. Μετά από λίγο αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό που αναφέρεται ο προϊστάμενος σου είναι μια φωτιά που άναψε στο χώρο του κυλικείου ! Και σου έρχεται αυτόματα στο μυαλό η απορία : “Μα καλά τι κάνει , γιατί δεν τη σβήνει ;;;”
Μπορεί η παραπάνω ιστορία να είναι φανταστική αλλά θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα την παρακάτω προσέγγιση .
Σίγουρα όλοι μας είτε σε ατομικό είτε σε ομαδικό επίπεδο έχουμε έρθει αντιμέτωποι με καταστάσεις έντασης στον εργασιακό μας χώρο. Και ενώ όσον αναφορά το ατομικό επίπεδο τα πράγματα είναι απλά γιατί είμαστε υπεύθυνοι μόνο για το άτομο μας , στις περιπτώσεις της ομάδας τα πράγματα περιπλέκονται γιατί η συμπεριφορά μας άμεσα ή έμμεσα επηρεάζει την συμπεριφορά των υπολοίπων.
Συνεπώς πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε καταστάσεις εντάσεων; Το σημαντικότερο στοιχείο που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι η δεδομένη στιγμή ΔΕΝ είναι η κατάλληλη για να αναζητηθούν και να αποδοθούν ευθύνες. Σε μια στιγμή έντασης τα συναισθήματα κυριεύουν το μυαλό μας. Και όταν τα συναισθήματα κυριαρχούν η λογική υποχωρεί , γιατί αυτά δυστυχώς λειτουργούν αντιστρόφως ανάλογα.
Έτσι το βασικό που πρέπει να επιδιώξουμε είναι να κατευνάσουμε τα συναισθήματα με το να :
- Καλοδεχόμαστε τη διαφωνία. Ίσως η διαφωνία να είναι η ευκαιρία να διορθώσουμε κάτι πριν κάνουμε ένα σοβαρό λάθος.
- Μην εμπιστευόμαστε την πρώτη ενστικτώδη εντύπωση μας. Κρατάμε την ηρεμία μας και ελέγχουμε την πρώτη αντίδραση μας γιατί μπορεί να είναι ότι χειρότερο και όχι ότι καλύτερο μας.
- Ελέγχουμε την αυτοκυριαρχία μας. Μπορούμε να μετρήσουμε το μεγαλείο ενός ανθρώπου από αυτά που τον θυμώνουν.
- Ακούμε πρώτα. Δίνουμε στους αντιπάλους την ευκαιρία να μιλήσουν και τους αφήνουμε να τελειώσουν. Δεν τους εμποδίζουμε, δεν αμυνόμαστε και δεν αντιμιλάμε γιατί απλώς έτσι το μόνο που θα πετύχουμε είναι να σηκώσουμε εμπόδια. Θα πρέπει να χτίζουμε γέφυρες και ακόμη ψηλότερα εμπόδια από αυτό που έχει δημιουργήσει η συγκεκριμένη κατάσταση έντασης.
- Αναζητούμε πεδία συμφωνίας. Αφού δώσουμε τη δυνατότητα στον άλλον να εκφράσει τις απόψεις του, και αφού κυρίως ακούσουμε πραγματικά και ουσιαστικά αυτά που λέει , στεκόμαστε στα σημεία και στις περιοχές που συμφωνούμε.
Κλείνοντας για να περιγράψουμε καλύτερα τις επιλογές που έχει ο καθένας από εμάς κάθε φορά που έρχεται αντιμέτωπος με μια κατάσταση έντασης θα το παρομοιάσουμε με το εξής:
Σε κάθε κατάσταση έντασης που δημιουργείται εμείς «εισερχόμαστε» σε αυτήν κρατώντας 2 κουβάδες, ένα γεμάτο με νερό και ένα γεμάτο με βενζίνη. Ο τρόπος αντιμετώπισης της κατάστασης θα καθορίσει ποιον από τους δύο κουβάδες θα “ρίξουμε” στη φωτιά που καίει μπροστά μας.
Γιατί στην τελική σε μια φωτιά το πρωταρχικό που θα πρέπει να σε ενδιαφέρει και θα πρέπει να αντιμετωπίσεις άμεσα είναι η κατάσβεση της και όχι το να ανακαλύψεις ποιος την άναψε.
* Άρθρο εμπνευσμένο από το βιβλίο “Πώς να κερδίζεις φίλους και να επηρεάζεις τους ανθρώπους“, Συγγραφές :Dale Carnegie, Εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ. ,
** Photo by : Georgia Veraki
από Φάκας Θεράπων | 09 Μάι, 2017 | Χωρίς κατηγορία
“Οι ηγέτες οποιουδήποτε οργανισμού πρέπει να είναι παράγοντες περιβαλλοντικών αλλαγών. Πρέπει να μοιάζουν περισσότερο με θερμοστάτες παρά με θερμόμετρα” διαβάζω στο βιβλίο του John Maxwell , “Αναπτύξετε τους ηγέτες γύρω σας” , από τις εκδόσεις κλειδάριθμος και αναρωτιέμαι : τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά τα δύο όργανα με την ηγεσία.
Διαβάζοντας παρακάτω αναλύεται η διαφορά :
Το θερμόμετρο είναι ένα παθητικό όργανο. Παρουσιάζει την θερμοκρασία του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο βρίσκεται χωρίς όμως να μπορεί να επέμβει με κανένα τρόπο σε αυτήν.
Από την άλλη ο θερμοστάτης είναι ένα ενεργητικό όργανο. Ελέγχει και καθορίζει τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος και προκαλεί αλλαγές σε αυτή προκειμένου να διαμορφώσει το κλίμα.
Και γεννιέται τώρα το εξής ερώτημα :
Θερμοστάτες πρέπει να είναι μόνο οι ηγέτες ή θα πρέπει να είμαστε όλοι μας, ο καθένας στο πόστο του, όποιο και να είναι αυτό ;
Ας δούμε τα χαρακτηριστικά της κάθε συμπεριφοράς μέσα από ένα παράδειγμα με δύο εκδοχές :
Δουλεύεις ως υπάλληλος πχ σε μια καφετέρια και έχεις ένα πελάτη που στη μια περίπτωση είναι περίεργος και νευρικός και κάποια στιγμή αρχίζει να φωνάζει και να διαμαρτύρεται έντονα και στην άλλη είναι εντελώς αδιάφορος και απόμακρος.
Αν λειτουργείς σαν θερμόμετρο το πιο πιθανό είναι να προσαρμοστείς με τη θερμοκρασία του πελάτη και στη μια περίπτωση να αρχίσεις να νευριάζεις και εσύ επικεντρώνοντας την προσοχή σου στο πρόβλημα ενώ στην άλλη να προσφέρεις μια χλιαρή έως αδιάφορη εξυπηρέτηση μένοντας στην εξυπηρέτηση τύπου “τόσο όσο”.
Από την άλλη αν λειτουργείς σαν θερμοστάτης δεν θα επηρεαστείς άμεσα από την “θερμοκρασία” , δηλαδή τη συμπεριφορά, του άλλου, άλλα θα κάνεις τις κατάλληλες ενέργειες έτσι ώστε να διαμορφώσεις το κλίμα που εσύ έχεις επιλέξει να είναι ρυθμισμένος ο θερμοστάτης σου. Έτσι στην πρώτη περίπτωση θα προσπαθήσεις ήρεμα να αντιμετωπίσεις τη νευρικότητα, να ακούσεις τα παράπονα του πελάτη και θα προσπαθήσεις να τον ικανοποιήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Στη δεύτερη περίπτωση με την ενέργεια σου θα προσπαθήσεις να ανακαλύψεις αν τα προϊόντα , η ατμόσφαιρα και η εξυπηρέτηση που προσφέρει η εταιρία σου μπορούν να αλλάξουν τη διάθεση του και να μετατρέψουν σε μια ευχάριστη εμπειρία την επίσκεψη του.
Με το να λειτουργούμε ως θερμοστάτες εξασφαλίζουμε ότι :
- αποτρέπονται οι ακαριαίες αντιδράσεις σε ακραίες συμπεριφορές
- επιτυγχάνουμε ομαλές μεταβάσεις προς τις επιθυμητές συνθήκες και συμπεριφορές
- δεν θίγουμε τον άλλον με την συμπεριφορά μας γιατί όπως έλεγε και ο Eldridge Cleaver:
“Δεν έχεις αλλάξει γνώμη σε κάποιον μόνο και μόνο επειδή τον έκανες να σωπάσει”
Η εργασιακή νοοτροπία του ¨θερμοστάτη” εννοείται ότι δεν περιορίζεται μόνο στο παραπάνω παράδειγμα αλλά βρίσκει καθολική εφαρμογή σου όλους τους εργασιακούς τομείς είτε αυτοί αφορούν τις σχέσεις μας με του προϊσταμένους, υφισταμένους αλλά και στους συνεργάτες μας .
Πρόσφατα σχόλια